Terapia widzenia lub inaczej nazywana terapia wzroku polega na kształtowaniu sprawności wzrokowych. Najważniejszym zadaniem w terapii jest opanowanie umiejętności posługiwania się wzrokiem i efektywne wykorzystywanie tego w codziennych sytuacjach. Celem terapii jest również rozwijanie podstawowych sprawności wzrokowych związanych z kontrolowaniem ruchów gałek ocznych (fiksacja, lokalizowanie bodźca, zbieżność, śledzenie, wodzenie, przenoszenie spojrzenia, przeszukiwanie, konwergencja, akomodacja)
Zaburzenia widzenia są bardzo często bezpośrednim skutkiem przebytego udaru / urazu mózgu (np. w wypadku komunikacyjnym) lub występują w jednostce chorobowej (mózgowe porażenie dziecięce, choroby genetyczne). Terapia skierowana jest do osób w różnym wieku, u których występują zaburzenia widzenia, wynikające z różnych przyczyn. Zajęcia odbywają się z zaciemnionym pomieszczeniu, gdzie występuje lepsza reakcja spostrzegania. Terapia w zależności od problemu pacjenta, ukierunkowana jest na stymulacje widzenia, pobudzanie do patrzenia lub doskonalenie funkcji wzrokowych – kontrola ruchów gałek ocznych.
Najczęstsze zaburzenia widzenia to:
- oczopląs
- osłabienie ostrości widzenia
- ograniczenie pola widzenia
- podwójne widzenie
Kiedy powinniśmy rozpocząć terapię?
- niedowidzenie
- zaburzenia akomodacji
- zaburzenia percepcji wzrokowej
- zaburzenia ruchów oczu
- zaburzenia koordynacji wzrokowo – ruchowej
- pogorszenie ostrości widzenia
- trudności w czytaniu i pisaniu
- bóle głowy
- problemy z utrzymaniem koncentracji
- zaburzenia równowagi
Cele terapii widzenia:
- poprawa ruchów oczu, śledzenia i fiksacji
- poprawa akomodacji
- zmniejszenie zaburzeń równowagi
- poprawa percepcji wzrokowej
- zwiększenie pola widzenia
- poprawa widzenia przestrzennego które ułatwia ocenę odległości miedzy przedmiotami
- rozwijanie umiejętności koordynacji wzrokowo – ruchowej
- zmniejszenie dolegliwości bólowych oczu oraz głowy
