Metoda odruchowej lokomocji wg Vaclava Vojty – stworzona przez czeskiego neurologa – Vaclava Vojtę. Pierwotnie koncepcja rehabilitacji młodzieży z MPD (mózgowym porażeniem dziecięcym), z czasem znalazła uznanie głównie w terapii niemowląt i dzieci. W ostatnich latach coraz szerzej stosowana w rehabilitacji osób dorosłych. Głównym założeniem metody jest istnienie wrodzonych kompleksów koordynacyjnych, takich samych u każdego człowieka. W różnych schorzeniach – tak neurologicznych, jak i innych – zarówno wrodzonych, jak i nabytych, składowe tych kompleksów, a niekiedy i całe kompleksy mogą zostać zaburzone, co manifestuje się brakiem lub patologicznymi wzorcami ruchowymi.
Metodę Vojty stosuje się między innymi w rehabilitacji i leczeniu zaburzeń pracy centralnego układu nerwowego, mózgowego porażenia dziecięcego, przepukliny oponowo-rdzeniowej i mózgowo-rdzeniowej, porażenia nerwów obwodowych i splotów nerwowych, dystrofii mięśniowej
Celem terapii prowadzonej metodą Vojty jest ograniczenie nieprawidłowych reakcji ruchowych oraz odnalezienie i wyzwolenie prawidłowych kompleksów koordynacyjnych. W tym celu pacjenta układa się w określonych pozycjach i poprzez ucisk tzw. stref próbuje wyzwolić prawidłowe wzorce lokomocyjne. Uzyskane reakcje są globalne (obejmują całe ciało) i niezależne od woli pacjenta. Reakcje obejmują zarówno układ ruchowy, jak i wegetatywny.
Wskazania do zastosowania terapii metodą Vojty są bardzo szerokie i obejmują takie schorzenia jak:
- mózgowe porażenie dziecięce
- urazy rdzenia kręgowego
- urazy czaszkowo – mózgowe
- udary
ale także inne schorzenia neurologiczne, ortopedyczne i każde schorzenie manifestujące się w swoim obrazie klinicznym zmienionym wzorcem ruchowym.
