ZAJĘCIA TERAPEUTYCZNE

Metoda diagnostyki i nerwowo-mięśniowej terapii manualnej obszaru czaszki, żuchwy, szyi oraz ich połączeń, a także nerwów czaszkowych. Terapeuta ocenia funkcjonowanie tkanek i stawów. Terapia polega na aplikacji odpowiednich technik oraz ruchu za pomocą rąk terapeuty. Wiele technik wymaga pracy w jamie ustnej pacjenta w celu zapewnienia najbardziej skutecznej terapii. Metoda jest samodzielna, jednak jest również świetnym przygotowaniem do terapii logopedycznej, a także terapii funkcji narządów zmysłów (wzrok, słuch, węch, równowaga).

Wskazania: bóle głowy, twarzy, karku, uszu, oczu, zaburzenia ruchomości gałek ocznych, zawroty głowy, zaburzenia żucia i stawów skroniowo-żuchwowych, nerwów czaszkowych, nadmierne napięcie lub asymetryczne napięcie mięśni, stany po zabiegach w obrębie czaszki i żuchwy, problemy z połykaniem, neuropatie, neuralgie, szumy i piski w uszach, urazy, kręcz szyi, dystonie mięśniowe, niestabilność żuchwy, zaburzenia ustno-twarzowe, zaciskanie i zgrzytanie zębami, blizny, szczękościsk, nadmierne napięcie języka i inne zaburzenia tkankowe.

Należy poinformować terapeutę w przypadku: niezrośnięte złamania, ostre stany zapalne, choroby naczyń i serca, cukrzyca, świeży stan po zabiegach stomatologicznych lub chirurgii szczękowej, miażdżyca, osteoporoza, zaawansowane zmiany zwyrodnieniowe, jaskra, odklejenie siatkówki, nowotwory.

Możliwe skutki uboczne terapii: delikatny dyskomfort w leczonym obszarze, uczucie obolałego gardła, zwiększone wydzielanie śliny, uczucie zmęczenia – wszystkie objawy wycofują się samoistnie zwykle w ciągu doby.

Należy poinformować terapeutę o wszelkich chorobach współistniejących oraz aktualnych wynikach badań i konsultacji, aby mógł on na bieżąco modyfikować lub zaniechać terapii.

Terapia nerwowo-mięśniowa pozwala na zmniejszenie dolegliwości bólowych, uelastycznienie tkanek, modyfikację zakresu ruchomości oraz usprawnienie funkcji takich jak mówienie, gryzienie i połykanie.

Suche Igłowanie, metoda, która wyewoluowała z chińskiej akupunktury. Metody znanej od wielu wieków, będącej podstawową metodą leczniczą w starożytnych Chinach. Leczenie suchym igłowaniem polega najpierw na wyszukaniu punktów w ciele pacjenta. tj: jętek, głów ośmiornic, dysków śródstawowych, miogeloz, przyczepów mięśni, więzadeł A/C. Po nakłuciu tych miejsc następuje technika pompowania w celu wywołania lokalnych skurczów mięśniowych (w skrócie LTR) – skurcze te powodują delikatny rozpierający ból. Igła okręcana jest w ciele zgodnie z ruchami wskazówek zegara, po czym tak pozostawiona na ok. 30 minut powoduje działanie lecznicze, przeciwbólowe i rozluźniające. Po jednym zabiegu pacjent zazwyczaj, odczuwa znaczącą poprawę. Oczywiście jest to uzależnione od jego stanu ogólnego i dolegliwości. Każde nakłucie poprzedza odpowiednio zebrany wywiad w celu wykluczenia przeciwwskazań do wykonania suchego igłowania.

Wskazaniami do takiego zabiegu są:

• Przeciążenia powstałe w wyniku urazów, przewlekłej choroby

• Bóle ostre, stany zapalne kręgosłupa, stawów obwodowych, tkanek miękkich

• Nadmiernego napięcia mięśniowego, spastycznego czy w wyniku przeciążenia układu ruchu

• w schorzeniach typu zamrożony bark

• Bólów głowy, zawrotów głowy,

• Przewlekłych stanów bólowych kręgosłupa, stawów obwodowych,

• dolegliwości bólowe mięśni,

• skrócenie czynnościowe mięśni,

• asymetryczne napięcie mięśniowe, nie będące podłożem zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego.

Przeciwwskazaniami do tego typu terapii są stany zapalne skóry, ciąża, przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych, zmiany barwinkowe skóry, brak zgody pacjenta, albo gdy pacjent stosuje silne leki przeciwbólowe.

Metoda, która polega na wykorzystaniu podczas terapii specjalnych mosiężnych gwoździ i narzędzi KAT. Leczenie polega na wyszukiwaniu bolesnych miejsc, przeciążeń w obrębie ciała pacjenta. Wykorzystując narzędzia jesteśmy w stanie odwrócić proces bólowy u pacjenta, doprowadzić do wyciszenia takich stanów jak spastyczność, nadmierne napięcie poszczególnych mięśni. Już po pierwszej wizycie pacjent odczuwa znaczącą poprawę, korzystając regularnie z pinopresury jesteśmy w stanie znacząco zmniejszyć powikłania powstałe w wyniku urazu.

Każdą terapię poprzedza wywiad zebrany od pacjenta i wykluczenie przeciwwskazań do terapii.

Wskazaniami do takiego zabiegu są:

• Przeciążenia powstałe w wyniku urazów, przewlekłej choroby

• Bóle ostre, stany zapalne kręgosłupa, stawów obwodowych, tkanek miękkich

• Nadmiernego napięcia mięśniowego, spastycznego czy w wyniku przeciążenia układu ruchu

• w schorzeniach typu zamrożony bark

• Bólów głowy, zawrotów głowy,

• Przewlekłych stanów bólowych kręgosłupa, stawów obwodowych,

• dolegliwości bólowe mięśni,

• skrócenie czynnościowe mięśni,

• Pacjenci, których problemy ruchowe wynikają z nadmiernego przebodźcowania, zgromadzonego stresu w tkankach miękkich ciała

Przeciwwskazaniami do tego rodzaju terapii:

Stany zapalne skóry, ciąża, przyjmowanie leków przeciwzakrzepowych, zmiany barwinkowe skóry, brak zgody pacjenta, albo gdy pacjent stosuje silne leki przeciwbólowe.